Gasvoorziening - Wonen en Leven in Frankrijk (2024)

Wim Bavelaar, 14 september 20126 maart 2020, Energievoorzieningen, 0

Een derde van de alleenstaande woningen wordt met gas warm gehouden (aardgas en propaan/butaan), 31% met elektriciteit, 28% met huisbrandolie en 4% met hout.

Gaz naturel is, via het netwerk van Gaz de France GDF, vooral beschikbaar in stedelijke gebieden. Het is, net als in Nederland, veilig, comfortabel, zuinig (rendement van meer dan 80%), handig in het gebruik én milieuvriendelijk. Ongeveer 80% van de Franse bevolking is aangesloten op het aardgasnet (gaz de ville.) Dat gas komt voornamelijk uit het buitenland, via leidingen of per schip. Evenals bij de elektriciteit moet de installatie (cv-ketel, geiser, leidingen) worden gekeurd, in dit geval door Qualigaz.

Er zijn vier tarieven: Base, eigenlijk alleen om een potje te koken en B0 voor koken en warm water. Gebruikt men meer dan 6000 kWh per jaar, dan is aan te bevelen om tarief B1 te nemen. Grootverbruikers (meer dan 30.000 kWh) nemen het tarief B2i. De prijzen zijn niet overal dezelfde en kunnen per stad en regio verschillen en zijn onder meer afhankelijk van de bevolkingsdichtheid. Voor een flink huis dat met aardgas wordt gestookt, moet men rekenen op een abonnement van € 17,50 per maand.

Wie niet is aangesloten op het openbare gasnet – à la campagne – is aangewezen op gas in een tank (citerne) of in flessen, de duurste vorm van verwarmen. Er is butaan- en propaangas, flink wat duurder dan aardgas. Propaangas is nodig wanneer de tank op een plaats staat waar kans op vorst bestaat. Het vereist – zeker als je er ook huis en water mee verwarmt – een grote tank in de tuin. In het algemeen mag men een propaantank buiten de echte kernen bovengronds plaatsen. Zo’n tank in de tuin is heel normaal, maar ook ontsierend. Er zijn precieze regels voor de plaatsing, zoals de afstand tot het huis, tot de erfgrens, deuren en eventuele ontstekingsbronnen. Ingraven mag ook, maar bij wisselen van leverancier is het een heel gedoe van tank uitgraven en extra kosten maken voor het wegpompen van de rest van het gas.

Landelijke leveranciers zijn onder andere Antargaz, Primagaz, Vitogaz, Totalgaz en Butagaz. Men kan een tank huren met borg: dan betaalt men een borg die na bijvoorbeeld zeven jaar wordt terugbetaald. Men zit dan wel zeven jaar aan dezelfde leverancier vast en het kost ineens een flink bedrag. De tank is ook gewoon te huur. Op enig moment tijdens het contract is ook van huur over te stappen naar borg en dan wordt het huurbedrag dat tot dan toe is betaald deels verrekend met de borg. Hoewel een contract wettelijk niet langer dan drie jaar kan duren, laten de maatschappijen nog gewoon contracten tekenen van zes tot negen jaar. Theoretisch kun je ook zelf een citerne kopen, maar dan ben je ook verantwoordelijk voor onderhoud en veiligheid. Bij het kopen van een huis waar al een citerne staat is het belangrijk om te weten welk contract er met de gasleverancier is gesloten. Er zijn verhalen bekend van het verplicht overnemen van het contract of van het berekenen van zeer hoge kosten bij het laten weghalen van de tank.

Wat betreft het vullen zijn er twee mogelijkheden: zelf bestellen (livraison à la commande), dus zelf het peil in de gaten houden, ofwel de leverancier dat laten doen (livraison prévisionnelle.) Hij bepaalt wanneer hij bijvult, maar het is wijs om er dan rekening mee te houden dat je meestal direct aan de chauffeur cash (of per cheque) moet betalen. Bij 1000 kilo propaan gaat het om zo’n €1700, afhankelijk van de grootte van de bestelling of levering. Bij automatische levering is de gasprijs ook wat lager. Bij meer dan 1300 kilo via een livraison prévisionnelle ligt de prijs iets rond de €1600 per ton. De gasleverancier blijft verantwoordelijk voor de goede technische staat van de tank en hij controleert die ook regelmatig. Is er iets mis, dan lost hij het probleem op.

Wanneer je gas alleen gebruikt voor koken, is goed te volstaan met gasflessen met butaan of propaan van 13 kilo of de nieuwe, beter hanteerbare butaanflessen van 6 kilo. De oude gasflessen van 13 kilo hebben dezelfde aansluiting als de Nederlandse flessen. De flessen van 6 kilo vergen een aparte drukregelaar (détendeur.) In Frankrijk moet men de flessen inruilen; vullen kan bijna nergens. Bij de eerste aanschaf van een fles moet men statiegeld betalen. Gas in flessen is bijvoorbeeld verkrijgbaar bij benzinestations en hypermarchés.